Boşluk Hissi

Çocukluğunuzla ilgili neler hatırlıyorsunuz? Neredeyse, herkes bir şeyler hatırlar. Ailece gittiğiniz tatiller, arkadaşlarınız, öğretmenleriniz, okulda elde ettiğiniz başarılar ya da aile içi çatışmalar, okuldaki problemler veya can sıkıcı problemler anılarımızda vardır. Ama boşluk hissi bu anıların hiçbiriyle ilgili değil. Çocukluğumuzda gerçekleşen veya hatırlayabildiğimiz bir şey hakkında değildir.

“Anımsamadığımız şeyler, yetişkin birey olarak kim olduğumuz üzerinde hatırladığımız olaylardan daha fazla etkilidir” der Dr. Jonice Webb. Bu görünmez güçten etkilenmiş olup olmadığımızı anlamamızın bir yolu var. Bahsedilen görünmez güç ise son derece yaygın, evlerde ve ailelerde gerçekleşmeyen çok insani bir şey. Üzerimizde önemli bir etkisinin ve var olduğunun farkında değiliz. Bu yüzden onunla ilgili konuşmaz ve görmeyiz. Ancak hissedebiliriz.

Herkes ihmal kelimesine alışıktır. Ancak duygusal ihmal görünmezdir. Duygusal olarak ihmal olmuş çocukların çoğu fiziksel anlamda sorunsuz büyür. Dahası pek çoğu ideal olarak belirtilen ailelerde yetişir. İhmal edilmiş olduklarına dair bir işaret yoktur. Ve ihmal edilmiş olarak tanımlanmazlar.

Duygusal ihmale uğramış kişiler araştırmacılar ve uzmanlar tarafından pek fark edilmemiştir. Bunun nedeni ise, gizlenir. Olaydan ziyade ihmal suçuyla ilgilidir. Aile resmindeki beyaz alandır. Genellikle çocuklukta söylenmiş şeylerden ziyade söylenmeyen, hatırlanmayan şeylerdir. Ama bu kişiler gerçekten acı içindedir. Bunun nedenini anlamazlar. Hiçbir ebeveyn ve hiçbir çocuk kusursuz değildir. Ebeveynlerin çoğu çocukları için en iyisini yapmaya çalışır. Ebeveynlikle ilgili hatalar, neredeyse her zaman düzeltilebilir. Duygusal anlamda ihmal etmiş ebeveynlerin çoğu, çocukluklarında kendileri de ihmal edilmiştir. Bütün ebeveynler çocukları gerçek bir zarar görmesin diye ara sıra duygusal ihmalde bulunur.

Duygusal ihmale uğramış kişiler; ailelerinin ihmallerini görmektense, kendilerini problem olarak görürler. Neyin doğru ve neyin yanlış olduğunu anlama konusunda başarısızdırlar. Genellikle diğerlerinin neye ihtiyacı olduğunu ve ne istediklerini bilirler. Ancak kendileriyle ilgili aynı durum söz konusu değildir. Endişe ve üzüntüden muzdariplerdir ama anlatacak kelime bulamazlar.

Bütün bunlardan, Dr. Jonice Webb kitabında danışanlarından verdiği örneklerle beraber bahsetmektedir. Aile tipi örnekleri ve kişilerin çocukluklarına dair anlattıkları kendi içinizdeki zaman zaman oluşan boşluk hissini açıklamanıza yardımcı olabilir.

Kaynak: Dr. Jonice Webb, Çocuklukta İhmalin İzi: Boşluk Hissi.